احمدمحسن پورقادی کلایی دریکم اسفند ماه 1324درروستای بزرگ قادیکلای بزرگ قائم شهر دیده به جهان گشودوازدوران کودکی به کمک پدرش *رحمت باساز لله وا آشنا شدوبعدها باپیگیری مثال زدنی که نمونه اش دربین انسانهای روشن دل نادر است به نواختن سازهای فلوت ونی لبک روی آورد.

درسال 1344شروع به نواختن ساز ویلن نمودوابتدامدت کوتاهی نزد نورمحمد طالبی وسپس کتاب های دوره هنرستان وردیف صبارانزد استادان آن زمان آموخت، بااین وجود سازکمانچه رابه عنوان ساز اصلی ومحور فعالیت های خودش برگزیدوازمحضر استادان زمان علی اکبر شکارچی ودیگر بزرگان موسیقی این سرزمین بهره ها برد.

اودرسال53-1352عضوگروه محلی رادیوساری شدودرسال1354به ارکسترملی فرهنگ وهنر پیوست.درسال1356سرپرست گروه موسیقی محلی اداره فرهنگ وهنرآن زمان شد، که تاسال 1357ادامه داشت.ایشان پس ازسال هاتلاش وکوشش درجهت احیای موسیقی مازندران درسال1364فرهنگخانه مازندران را تاسیس نمود ودرثبت وضبظ آثار موسیقی مازندران نقش موثری را ایفا نمود.

وی همچنین با بنیان گذاری گروه شواش درسال1367دراشائه موسیقی مازندران نقش برجسته ای را درتاریخ موسیقی مازندران رقم زد.

آلبوم های آفتاب ته ، بهارمونا ، مازرونی حال ، اساره سو ، شوار ، بهارانه ، ماه تتی ، دودوک تیکا ، گل گلون ، طالب وزهره ، مهرخونش (لالایی ها) ، طبری (تکنوازی کمانچه) ، چلچلای سفری ، روجا(اشعار مازندرانی نیما ) ،مم زمون ، تتی وا ومنور ودرویش بخشهایی ازفعالیت این هنرمند را دربرمی گیرندوهمچنین آلبومهای تصویری متعدد ازکنسرت های ایشان در جای جای نقاط ایران وخارج ازایران وآثار پژوهشی گوناگون درفرهنگخانه مازندران بامدیریت ایشان خدمات ارزنده ای است که به زبان نمی آیدو به یقین بررسی کامل همه ابعاد هنری وشخصیتی این هنرمند بزرگ نیاز به تحقیق ومطالعه زیادی است ودراین دیباچه کوتاه امکان پذیر نیست ، سرانجام این هنرمند بزرگ در سیم دی ماه 1394به دلیل بیماری قلبی وخونی جان به جان آفرین تسلیم کردوجاودانه شد.

                                                           روحش شاد ویادش گرامی